म तयार हुनुपर्छ,
जसरि हाँगाहरु तयार हुनुपर्छ।
ऋतु संगै बनेर झर्न तम तयार पातलाई, बिना सब्द बिदाइ गर्न
पात त यसरि झर्छ,
लाग्छ कि उसको केहि सम्बन्द छैन हाँगा संग।
आफ्नै रफ्तारमा झर्छ, हावाको तालमा नाच्दै माटोको आलिङ्गन मा बेरिन।
म अलिकति अन्धो बन्नु पर्छ,
ताकि तिमिले खुकुलो बनाउदै गरेको, हाम्रो डोरी नदेखुं।
म अलिकति भाव बिहिन हुनुपर्छ,
तिमि फुत्कि सक्दा तिमि हुने ठाउँ नेर, खालि पनको अनुभव नगरुँ।
तिमि म देखि अघाएपनी,
म तिमीले सुनेर अघाएको गीत जस्तै हुनुपर्छ।
ताकि तिम्रो रुचि फेरिएपनि, म नाफेरिउं,
उही तरिकाले बजिराखुं,
मैले म भित्र को गीतलाइ.. बिर्सिनु हुन्न.. बदल्नु हुन्न।
म तयार हुनु पर्छ
जसरि खडेरीको खोलि तयार हुनुपर्छ।
घामको रापमा पखेटा हाल्दै उडिरहेका उसका जल,
यसरि उड़छन् , लाग्छ ति कहिले पानि थिएनन् ।
म तयार हुनु पर्छ
जसरि रितुअनुसार आफुले बनाएको फल।
टप्प टिपिन्छ ,
झारिन्छ,
म तयार हुनु पर्छ,
खानेलाई बेप्रश्न खान दिन।
लानेलाई बेप्रश्न लान दिन ।
म तयार हुनु पर्छ,
चाहनै चाहनाले बनेका चाहनाका चराहरुलाई,
मनको पिजडा खोलि, बेप्रश्ना हावामा बिलाउन दिन।
कसिएका मुठी खोल्न,
किनकि म पिजडा हुनु हुदैन,
मेरो पिजडामा अरु कोहि होइन ,
कैदी म नै हुन्छु।
तिमि टाडिदै छौ म बाट
अनि मा तयार हुनु पर्छ।
म तयार हुनुपर्छ,
जसरि पृथ्वी तयार हुनुपर्छ ,
आफुलाई धप्पक्कै निलिमा बनाउने रवि,
जब अकाश्मात चन्द्रमालाइ चुम्न पुग्छ।
म तयार हुनुपर्छ,
मेरो रवि,
दूर क्षितिजमा अरु कसैलाई रोशनी दिएको हेरेर बस्न।
किनकि रवि कहिले मेरो थिएन।
म तयार हुनु पर्छ
तिमि प्रति मेरो कुनै हक छैन
मैले बुज्नु पर्छ,
यो स्नेह हो, कारोबार होइन
मैले बुज्नु पर्छ।
तिम्रो सामिप्यताको स्पर्श हरु मलिन मलिन हुदै जान्छ,
अनि मलाई गाह्रो हुन्छ।
त्यसैले म अहिले तयार हुनुपर्छ
म तयार हुनु पर्छ,
ताकि,
पिडा अलिकति भए नि कम होस्
तर तयार हुनुमा पनि आफ्नै पिडा।
हो म तयार छैन
तर म तयार हुनुपर्छ।
