पाहुना

यी झाडीहरूले, यसरी बोकिरहेछन हिउँलाई,

खस्ला झैँ गरेर l

जसरी बोक्छन् अलक्क औंलाहरुले लट्ठी,

सन्तुलन मिलाई गोठे लौरी खेल्दा l

यसरी बोकिरहेछन हिउँलाई,

गर्वको कारण ठानेर,

सानले, कुनै कठिन कार्यको जित जनाउने तक्मा जसरी l

यी झाडीहरूले, यसरी बोकिरहेछन हिउँलाई,

छोयिएर बिग्रेलाझैं गरेर,

जसरी भर्खर जन्मिएको शिशुलाई,

आमाले अलक्क चेप्छिन काँखमा,

दुख्ला झैँ गरेर l

यसरी बोकिरहेछन हिउँलाई,

कुनै बहुमूल्य रत्न झैँ पहिरिएर,

सधैँलाई आफैमाथि सजाउँला झैँ गरेर l

यी झाडीहरूले, यसरी बोकिरहेछन हिउँलाई,

कुनै अचम्मको चमत्कार भएको झैँ गरेर l

वर्षौँ देखिको सपना, बिपनाले भेटाएझैं गरेर l

आकाशको बादल थपक्क आफू माथि बसेको झैँ गरेर l

यसरी बोकिरहेछन हिउँलाई,

खुकुलो समातेर l

कठोर पन्जाले दुखाएर जाला झैँ गरेर l

यी झाडीहरूले, यसरी बोकिरहेछन हिउँलाई,

नाजुक हत्केलाले माया गरेर l

बिदाइको दिन नजिक आउँदै गरेको प्रियजनलाइ,

माया नै माया बिछ्याईदिएको झैँ गरेर l

यसरी बोकिरहेछन हिउँलाई,

कुनै जाँदै गरेको हृदयको टुक्रालाई,

नजाओस झैँ गरेर l

यी पराइ हिउँलाई,

यसरी ठाउँ दिएर,

आफ्नै कोपिला ठानेर l

तर पग्ली जानेछन् हिउँ,

यति कठोर बनेर,

न्यानो मायालाई पनि,

चिसो रुझाएर l