गज़ल

तिमीलाई रुझाउने त्यो झरी, इर्श्या लाग्छ किन म हुन सकिन
तिमीलाई छुन्छ हावा मनपरी, इर्श्या लाग्छ किन म हुन सकिन

त्यो भिडबाट तिम्रो नयन चार, को हुन्छ हरबार पर्खार
जब हुन्छन कोहि तिम्रो वरिपरि, इर्श्या लाग्छ किन म हुन सकिन

अप्ठेरो यो घेरो छोडी, तिम्रो समिप पुग्न यो सिमा तोडी
तिम्रा नजर तान्ने ति सुन्दरी, इर्श्या लाग्छ किन म हुन सकिन

तिम्रा सब्दमा आफुलाई खोज्छु, खै किन यस्तो भ्रम रोज्छु
तिम्रो कविताको पंक्ति भरि, इर्श्या लाग्छ किन म हुन सकिन