माफी दिन्थे (गजल)

के थाहा तिमीले, फकाएपनि माफी दिन्थे
एकचोटी अंगालोमा, लगाएपनि माफी दिन्थे

तिमीले जे गरेउ बिर्सिन, बाटो खोजिरहेछु
चित्त बुज्ने एउटा कारण, पाए पनि माफी दिन्थे

फरक पर्दैन र तिमीलाई, मेरो दिल दुखेको मा ?
तिमीले माफी माग्न, आए पनि माफी दिन्थे

गुमाउनु को डर छ मलाई, मेरो प्राण भन्दा पनि
मेरै झुटो कसम तिमीले, खाए पनि माफी दिन्थे

फकाउने को आश ले नै रिसाउने हो मान्छे
पहिले झैँ मेरा हात, समाए पनि माफी दिन्थे

टुक्रीएको दिल छ आझ, सहनै मुस्किल छ आझ
दिल जोड्न तिमीले, सागाए पनि माफी दिन्थे

जति बुझाउन खोज्छु, दिल उति मान्दैन
अलिकति तिमीले , बुझाए पनि माफी दिन्थे

gajal

सानो थोकलाइ हजुर, संसार मान्नु हुन्छ
सानो चोट पाउनुहन्छ, हार मान्नु हुन्छ

समश्या एक्लै होइन, विकल्प संगै आँउछन्
परीक्षा लाई किन -- दिबार मान्नु हुन्छ

उ आएर लानेछ, "मेरो" भन्ने घमन्ढ
नाशोलाइ किन    उपहार मान्नु हुन्छ

मरे पछी पक्कै पनी पछुताउनु हुनेछ
बाचुन्जेल जिन्दगी, इन्तजार मान्नु हुन्छ

यात्रा नै हो जिन्दगी, यात्रा मै छ रमाइलो
कुन्नी काँहा पुग्नलाइ,  हतार मान्नु हुन्छ

pramod kc

kabita k ho? (gazal)

कविता सायद मानिस नै हो, अर्को जीवन हो कविता
जीवन झैँ घाम छाया हो, हाँसो हो रोदन हो कविता

बोकी हिड्छ सिंगो येरावत ले, धान्न नसकेको भार
भावाना को पहाड बोकी हिड्ने, भरिया को धन हो कविता

कविता पत्त्थर हो, फुल हो, के  के होइन र कविता
कसैको हर्ष को गीत हो कविता, कसैको रोदन हो कविता

कहिले सब्द कै तिर हो कविता, घायल नै लोक बनाइदिने
फेरि कोहि घायल को बिरह गाउने, निश्चल मन को कविता

सब्द को तन्त्र हो कविता, बेचैन लाइ प्रमोदित बनाइदिञ्छ
कविता बाट  बोल्ने गुन्गाको , जिउने कारण हो कविता
pramod kc