ति गल्लिहरु आइ घेर्छन मलाई एक्कासि...........

ति गल्लिहरु आइ घेर्छन मलाई
एक्कासि ... एक्कासि ..
चिने झैं गरि हेर्छन मलाई
एक्कासी .. एक्कासी ..

कहिले कुनै सडकलाइ अंगालेका छौ?
कुनै खम्बामा मुटु गालेका छौ?

कैले तै भैयाको पानिपुरिले ..
कैले हाम्रो छाता उडाएको हावा हुर्रिले ..
कैले तछाड मछाड गर्ने त्यो फोटोकपि पसल.
कैले बानेश्वोरको क्याफे र चिया पसल
हाम्रो सौप सक्ने कम्पिटेसन
पाटनको एग्जाम पछिको रिफ्रेशमेन्ट
म एक्लै हिडेको बेला
सोद्छन एक्कासि
सायद तिमीलाई पनि
खोज्छन एक्कासी

तिमि संग रिसाएर एक्लै गनगनाउदै हिडेको बाटो
अनि कैले तिमि रिसाएकोलै फकाउदै हिडेको बाटो
जब एक्लै हिड्नु पर्छ
म आखा चिम्लेर तिमीलाई हेर्छु
अनि तिमि सिंगो आकाश बनेर मलाई हेर्छौ

हाम्रो बारम्बार एग्जाम सेन्टर पर्ने एक्मीका गल्लि
अनि हाम्रो किताबले सातो खाएको नाजुक हल्ली खल्ली
एउटा चल्द्रिस्य सरि आखा वरिपरि चलि रहन्छ
अनि पीडादायक काउकुतीले मनै हल्लिन्छ

तर अब सबथोक सकिएको अवस्था
ति हर ठाउँ एउटा कंकाल बनेर
झस्काई रहन्छन मलाई
त्यसैले,
कहिले त यस्तो लाग्छ
हामि संग जोडिएका हरेक ठाउँ
येउटै माला बनाएर अटाउँ
अनि हामि सबै तेस्लाई एकैचोटी लाउँ
ताकि कोहि फुत्केर जानै नसकोस
#eleveneleven poetry challenge day 3 *prompt "write a story about the place"
pramod