सम्झिरहन्छु

सम्झिरहन्छु
जसरि खोलि बगेका धर्षाहरु,
माटोले आफ्नो हृदयमा छाप्छ।
ताकि खोलि सुकिसक्दा पनि,
धर्सा त्यहीं  रहिरहन्छ।
उ हुदै जाने मुसाफिरले भन्न सक्छ,
कुनैदिन यहाँ नदि थियो ।।

सम्झिरहन्छु
जसरि आकाशले,
लाखौँ प्रकाशवर्ष पहिले खसेका ताराहरुलाई,
जिवन्त बनाइ अझै आफैमा चम्काईरहन्छ।
देखाईरहन्छ कुनैदिन,
ति उसकै अंगालोमा थिए।।

सम्झिरहन्छु
जसरि नवजोडि पंछिले,
बसाईं सराइको ऋतु सम्झिन्छ।
जसरि गौंथलीले बर्सौं पछि पनि ,
आफ्नो गूंड बिर्सिन्न।
जसरि फुलले आफ्नो ऋतुलाई चिनेर,
स्पर्स गर्न फुल्छ।।

सम्झिरहन्छु
जसरि पत्रे चट्टानले,
जीव लाइ जिवाश्म बनाइ,
आफै भित्र समाहित गरे जस्तो।
बर्षाले बर्सिन नबिर्से जस्तो।
इन्द्रेनिले रंगीन सम्झे जस्तो।।

सम्झिरहन्छु
जस्तोकि सम्झिनु स्वांश फेर्नु जस्तो ।