गजल

जहाँ धुलो बोकी हावा छुँदो रहेछ
त्यहि त्यहीं पाहाडको सिउदो रहेछ

म नजिक आएरपनि टाढै रहें
आफ्नै आफ्नै भाग्य हुदो रहेछ

हजुर संग प्रेम बसेसी था भो
झनै राम्रो हुनुहुदो रहेछ

हजुर पायेसी आँशु सकिन्छ सोच्थें
खुसि पाएर नि मान्छे रुँदो रहेछ

आदि आदि जले पछि बल्ल थाभो
चिताको मान्छे त जिउँदो रहेछ

मेरो मनको यात्रा सक्काउनेको अनुभव
"प्रमोद हेर्दा मात्रै बुढो रहेछ"