कमिला ले वर माग्यो, मान्छे म हुँला
फेरि सोच्यो म कस्तो, मान्छे बनुँला?के म मान्छे जस्तै अल्छि, बन्न सक्छु?
पौरखी लाइ मान्छेले, भन्लान बहुला
मेरो त बफादार भै, काम गर्ने बानि
मान्छे हुन्छन काम ठग, कसरि सहुँला
बाटो भुल्दा मान्छे, आत्तिन्छन् अरे
म कमिला हर कस्ट, संग जुधुंला
मेरो जिउ छ सानो, तर पौरख ठुलो
मान्छे का त केवल कुरा, हुन् ठुला
तेरो र मेरो भन्छन रे मान्छे
लाख भाग लाउछन रे, एउटा दुला
मान्छे त तै रानी मै रानी गर्छन
हुदिन मान्छे भो , कमिला नै बनुला
- प्रमोद केशी
No comments:
Post a Comment