आगो लाग्छ
जानेर पनि, नजानेर पनि
गल्ति हुन्छ
जानेर पनि, नजानेर पनि ।
नजानेर यसरिकी,
धेरै फूल बोल्दा, कहिले
काँडा निक्लिन्छ, अनि घोच्छ।
जानेर यसरिकी,
आक्रोश ले कहिले घाँटी अचेट्छ,
जिब्रो यसै काँडा हुन्छ।
आगो लाग्छ
जानेर पनि, नजानेर पनि
तर आगोलाई ढाकेर, आगो लुक्दैन।
गल्ति हुन्छ
जानेर पनि, नजानेर पनि
तर गल्तीलाई ढाकेर, गल्ति लुक्दैन।
अहमले नुग्न दिदैन,
तर जब अहम नुग्छ।
त्यहाँ स्वतन्त्रता हुन्छ,
त्याहा आनन्द हुन्छ।
किनकि त्यहाँ अब ढोंग गर्नु पर्दैन,
किनकि अहमले बाद्छ।
तर त्यो मानिस हुन सक्ला र?
जसले गल्तीमा चटकको बुट्टा भरेर,
आफैलाई झुक्काउन खोज्छ,
कि त्यो गल्तिनै थिएन।
त्यो मानिस अवस्य हो,
जसले आफ्नो गल्तीलाई हतियार बनाउछ,
आफ्नै आँखामा लागेको पट्टि खोल्न।
आगो लाग्छ
जानेर पनि, नजानेर पनि।
तर आगोलाई ढाकेर, आगो लुक्दैन
तर आगो निबाउन सकिन्छ।
किनकि पानि पनि त हुन्छ।।
गल्ति हुन्छ,
जानेर पनि, नजानेर पनि
तर गल्तीलाई ढाकेर, गल्ति लुक्दैन
तर गल्तिको लागि प्रायास्चित हुन्छ।
किनकी माफी पनि त हुन्छ।।
जानेर पनि, नजानेर पनि
गल्ति हुन्छ
जानेर पनि, नजानेर पनि ।
नजानेर यसरिकी,
धेरै फूल बोल्दा, कहिले
काँडा निक्लिन्छ, अनि घोच्छ।
जानेर यसरिकी,
आक्रोश ले कहिले घाँटी अचेट्छ,
जिब्रो यसै काँडा हुन्छ।
आगो लाग्छ
जानेर पनि, नजानेर पनि
तर आगोलाई ढाकेर, आगो लुक्दैन।
गल्ति हुन्छ
जानेर पनि, नजानेर पनि
तर गल्तीलाई ढाकेर, गल्ति लुक्दैन।
अहमले नुग्न दिदैन,
तर जब अहम नुग्छ।
त्यहाँ स्वतन्त्रता हुन्छ,
त्याहा आनन्द हुन्छ।
किनकि त्यहाँ अब ढोंग गर्नु पर्दैन,
किनकि अहमले बाद्छ।
तर त्यो मानिस हुन सक्ला र?
जसले गल्तीमा चटकको बुट्टा भरेर,
आफैलाई झुक्काउन खोज्छ,
कि त्यो गल्तिनै थिएन।
त्यो मानिस अवस्य हो,
जसले आफ्नो गल्तीलाई हतियार बनाउछ,
आफ्नै आँखामा लागेको पट्टि खोल्न।
आगो लाग्छ
जानेर पनि, नजानेर पनि।
तर आगोलाई ढाकेर, आगो लुक्दैन
तर आगो निबाउन सकिन्छ।
किनकि पानि पनि त हुन्छ।।
गल्ति हुन्छ,
जानेर पनि, नजानेर पनि
तर गल्तीलाई ढाकेर, गल्ति लुक्दैन
तर गल्तिको लागि प्रायास्चित हुन्छ।
किनकी माफी पनि त हुन्छ।।
No comments:
Post a Comment