सम्झना

आँखाले यो प्रश्न गर्छौ,
अझै बिर्स्या छैनौ?
अनि म आखाले नै उत्तर दिन्छु।

हुनत सैयौंको यो भिडमा पनि,
मेरो आँखा,
क्यामराको लेन्सले फोकस गरे सरि,
तिमीलाईनै फोकस गर्छ, दुनियालाई ब्लर्र देखाएर।

तिम्रो मुस्कान केवल मुस्कान न हो,
तै नि मलाई मीठो लाग्छ,
अनि तिमि जान्छौ,
घडीको सुइ ले समयलाई छोडे सरि,
तर
तिम्रो मुस्कान सम्झिदा,
पहिलो दिन त्यो अझै गाडा हुन्छ,
दोस्रो दिन अझै हँसिलो।
तिम्रो हेराइ कल्पनामा,
अझै  तिक्छ्ण बन्दै जान्छ।
तिम्रा आभा सप्तरंगी इन्द्रेणी जसरि,
प्रतक्ष्य रूपमा दर्शन दिन थाल्छन।
तिम्रा आवाजहरु नाद स्रवन भए सरि,
सुनिन थाल्छन।

जतिनै सम्झनामा दिन ढल्दै जान्छन,
त्यतिनै गाडा हुदै जान्छ तिम्रो चित्र।
जस्तोकि तिमि संगका बास्तविक पल,
केवल रीलको नेगेटिव हुन्।
अनि सम्झनामा धुल्ल्याई ओरि,
रंगिन चित्र निकाल्छु तिम्रो।

अनि तिमि चाहिं घडीको घन्टे सुइले,
१२ लाइ छोडे जसरि,
मलाई छोडेर ,
पुरै दुनिया रिन्गेर,
अनि फेरि टक्क अढिएर,
आँखाले यो प्रश्न गर्छौ,
अझै बिर्स्या छैनौ?

अनि म आखाले नै उत्तर दिन्छु,
"अचेत हुदापनि, तिम्रो अस्तित्वको चाहिं
चेत भैरहन्छ"